หลังจากการเผยแพร่อลิสในแดนมรณะ ละครชุดได้รับบทปริทัศน์เชิงบวกเป็นส่วนใหญ่จากนักวิจารณ์ซึ่งชมเชยการใช้เทคนิคพิเศษทางภาพ, การถ่ายภาพ, การตัดต่อ, การแสดงของ เค็นโตะ ยามาซากิ และ ทาโอะ สึจิยะ และการจำลองความรุนแรงอย่างมีนัยสำคัญ[30][31] แต่ได้รับข้อคิดเห็นผสมกันทั้งบวกและลบในการดำเนินเรื่องโดยไม่มีการให้ความสำคัญอย่างพิเศษเกี่ยวกับการพัฒนาตัวละครและเนื้อเรื่องในภาพรวมโดยเฉพาะอย่างยิ่งช่วงหลังของละครชุด[32][33] รอตเทนโทเมโทส์ในฐานะผู้รวบรวมบทปริทัศน์ได้รับอัตราเห็นชอบ 71% โดยยึดตามบทปริทัศน์ 7 บท ด้วยอัตราเฉลี่ยที่ 7/10[34] หนึ่งเดือนหลังจากการเผยแพร่ฤดูกาลแรกได้รับการเผยแพร่ นิตยสารไวราตี เปิดเผยว่าละครชุดได้รับการเข้าชมใน 18 ล้านครัวเรือน[35]

จากเดอะเจแปนไทมส์ เจมส์ แฮดฟิลด์ ชื่นชมการกำกับของซาโตแต่วิจารณ์ตัวละครว่า "ตัวละครเพียงบางตัวเท่านั้นที่ได้สร้างความประทับใจ แต่สึจิยะนำไปสู่ตัวละครนำหญิงโลดโผนนั้นเป็นผล และนิจิโร มูรากามิ สนุกกับการเป็นสันโดษพร้อมด้วยรอยยิ้มแสยะ (smirking loner) ของเขา"[32] เขียนให้กับเรดีสเตดีคัต โจนาธาน วิลสัน ให้บทปริทัศน์เชิงบวกในภาพรวม ยกย่องละครชุดสำหรับการข้าม "บทเปิดเรื่อง (exposition) และการสร้างปูมหลังอย่างระมัดระวัง" และ "เข้าเรื่องอย่างไม่อ้อมค้อม" วิลสันยังเปรียบเทียบละครชุดเชิงบวกกับภาพยนตร์ญี่ปุ่นเรื่องเกมนรก โรงเรียนพันธุ์โหด และภาพยนตร์ระทึกขวัญอเมริกันซอว์ เกมต่อตาย..ตัดเป็น[36] Ars Technica นักสื่อมวลชน เจนนิเฟอร์ อูลเล็ตต์ เรียกละครชุดว่า "เข้มข้นทางอารมณ์" และเปรียบเทียบเกมในละครชุดกับเกมที่พบในหนังสือสงครามเกมคนอัจฉริยะ และวัยเยาว์อันสิ้นสูญ และภาพยนตร์ ค.ศ. 1997 ลูกบาศก์มรณะ[6] Melanie McFarland จากซาลอน เปรียบเทียบอลิสในแดนมรณะ กับละครชุดของซีบีเอสออลแอ็กเซสเดอะสแตนด์ โดยกล่าวว่าอลิสในแดนมรณะ "รับมือกับกลไกของการนำเสนอตัวละครได้มีประสิทธิภาพกว่าและไม่ได้สลัดผู้ชมทิ้งโดยเอนเอียงอย่างหนักไปทางภาพย้อนหลัง [...] แต่ไม่เหมือนกับ "เดอะสแตนด์" ที่โครงร่างเนื้อเรื่อง "ขั้นก่อนหน้า" ไม่ได้ครอบคลุมจนถึงจุดที่จะดึงการดำเนินเรื่อง"[3] จากยาฮู! นิวส์ Lim Yian Lu สรรเสริญละครชุดสำหรับ "โครงเรื่องที่ระทึกขวัญ" โดยกล่าวว่ามัน "จะทำให้คุณเพลิดเพลินและต้องการมากยิ่งขึ้นแม้ว่าจะมีฉากที่น่าสยดสยองและเต็มไปด้วยเลือดก็ตาม"[37] เขียนให้กับอนิเมะนิวส์เน็ตเวิร์ก Theron Martin จัดละครชุดให้อยู่ในระดับ ซี+ และบทปริทัศน์เชิงผสมบวกและลบในด้านการผลิตของละครชุด, ดนตรีประกอบ, เนื้อเรื่องหลัก และการแสดง ขณะที่อธิบายว่ามันให้ "ความเพลิดเพลินในปริมาณน้อย" สำหรับความยาวตอนเท่านี้[33] หลังจากการชมตอนแรกของละครชุด และชื่นชมบรรยากาศ เพลงประกอบ และความสามารถในการ "สับเกียร์ได้อย่างรวดเร็ว" พนักงานที่ดีไซด์เดอร์ แนะนำให้ผู้ชมชมละครชุดนี้[38]